1-czwartek-grudzień

Adwentowe zamyślenie

Adoracja Najświętszego Sakramentu prowadzona przez chór Emmanuel 1 grudnia 2011 r. w kościele św. Judy Tadeusza w Rzeszowie

 Grupa pielgrzymów z chóru Emmanuel

Karnawał liści rozpędzonych, roztańczonych, rozśpiewanych.
na nutę skrzypcowej melodii wiatru w strunach gałęzi.
Pożegnalny rapsod sunący korowód lata słońca i ciszy umierania,
odnaleziony sens istnienia u stóp Stwórcy,
który zeschły kształt naszego ciała wskrzesi na wieczne Zmartwychwstanie.


          Jesienny wiatr omiata ostatnie liście z drzew jakby chciał nam zabrać zieloność nadziei, zostawiając tylko przez chwilę dywan, którym została okryta ziemia na pożegnanie słonecznych dni kolorowego i ciepłego lata. Krótkie, mgliste dni bez słońca i nasza obecność na błyskających światłami cmentarzach mówią o przemijaniu, trwając w nutę nostalgii, lęku i zadumy, że wszystko kończy się i umiera. Wiara jednak prowadzi nas w głąb mówiąc w psalmie, że trzeba wrócić do początku, a „początkiem mądrości jest bojaźń Boża”. Bojaźń dojrzewa w miłości i staje się przestrzenią, którą mierzy się wielkość. Ojciec św. Jan Paweł II prowadził nas przez życie i śmierć do Odwiecznej Mądrości, którą jest Bóg.


                                   Dojrzałość jest także bojaźnią,
                                   kres uprawy zawiera się już w jej początku –
                                   początkiem mądrości jest bojaźń –
                                   lecz spoczywa na innych warstwach tej gleby,
                                   nie jest już potrzebą ucieczki,
                                   jest przestrzenią,
                                   którą mierzy się wielkość.
                                   Przenikamy do tej przestrzeni,
                                   odchodzimy od tego początku
                                   i tak wracamy powoli:
                                   dojrzałość jest bowiem w Miłości,
                                   która przemienia bojaźń.

                                                                                  Jan Paweł II


          Aby wyrwać się z beznadziejności Kościół natchniony łaską Bożą wprowadza nas w tajemniczą obecność Jezusa, Który jest Mądrością Ojca Przedwiecznego. On stworzył świat – Eden – Raj – i umieścił w nim nas, ludzi, dając nam Część Swojego Geniuszu, Duszę Nieśmiertelną wyrywającą się ku Nieskończoności. Stąd zbawienny jest rozpoczynający się Adwent jako Czas i Etap pomagający nam odczytać tęsknotę Narodu Wybranego, pragnącego wejść do Ziemi Obiecanej i oglądać Mesjasza.

                      Odrobina światła
                      w ciemnościach
                                   krucha kładka
                                   nad przepaścią wieków
                     ziarno nadziei
                    na krwawym ugorze
                                  ludzka samotność
                                  wcale nie samotna
                   człowiecza słabość
                   silniejsza od broni
                                 tysiące radości
                                 znajdywanych wszędzie
                   jedyna obecność
                   która nie odchodzi
                                i miłość
                                z którą można iść do końca.

                                                                    ks. Wacław Buryła

          W Ziemi Obiecanej żyjemy. Mesjasz już przyszedł. Królestwo Boże trwa. A my przez czas Adwentu musimy go odnaleźć, aby spotkać się z Nim i nabrać sił do mówienia o Jezusie, do uklęknięcia przed Nim, do ukazania Go swoim życiem światu. Bo współczesnemu człowiekowi potrzebna jest cisza nasycona wiarą, aby w zgiełku i chaosie usłyszeć Głos, który zaprowadzi nas na szerokie przestrzenie Wolności. Niech szukająca miejsca, gdzie Go zechce złożyć Maryja będzie jasną Gwiazdą Adwentu naszego życia.

                                                     Ukryj nas Matko w środku twego wzroku,
                                                     pomóż zapomnieć milion spraw nieważnych,
                                                     które dzień każdy wypełniają bólem
                                                     i kładą się cieniem na największą radość.
                                                     Wstrzymaj nasze kroki niech głupio nie pędzą,
                                                     z urwanym oddechem z pogubionym wątkiem,
                                                     w szalonej pogoni nie wiadomo za czym,
                                                     niech nasze serca znów usłyszą ciszę,
                                                     w której Bóg mieszka dyskretnie obecny,
                                                     wciąż wyczekujący ludzkiego powrotu.
                                                     Popatrz nam w oczy jak najczulsza z Matek,
                                                     nakarm nas milczeniem jak pożywnym chlebem,
                                                     niechaj w naszych krokach znów zamieszka spokój.

                                                                                                             ks. Wacław Buryła


                Na Adwentowe Drogi naszego życia, na smutne i radosne spotkania, na rozmowy małżeńskie i chwile – oby jak najdłuższe – spędzone z dziećmi, na naszą naukę, pracę i wytrwałe wzrastanie, na chwile samotności i choroby niech nas wprowadzi i rozświetli mroki blask wigilijnej gwiazdy i pomoże nam czuwać:

                                                    Bo czuwanie ma w sobie nadzieję
                                                    czuwanie jest modlitwą
                                                    czuwanie jest radością
                                                    czuwanie jest Miłością
                                                    czuwanie jest ciszą w niepokoju
                                                    czuwanie jest spełnieniem tęsknoty
                                                    czuwanie z Bogiem jest szczęściem w Bogu.


                                                                                                             Ks. Zbigniew Jan Czuchra MS



Copyright © 2024 Chór Emmanuel przy parafii pw. Św. Judy Tadeusza w Rzeszowie, ul. Wita Stwosza 31, 35-113 Rzeszów
e-mail: emmanuelrzeszow@gmail.com, tel.: 606-587-145, http://emmanuelrzeszow.pl

Szukaj